Obecny kształt zespołu został nadany w latach 1860 -1870 r. W 1859 r., został założony park krajobrazowy, który jest wpisany do rejestru zabytków nr 1381/A z 23.02.1973. Zespół położony jest na wzniesieniu opadającym stromą skarpą w kierunku północnym, ku Wełniance. Jego północną część zajmuje park, leżący w rozwidleniu lokalnych dróg, a w jego wschodniej części lokalizowany jest pałac. Południową część zespołu zajmują budynki gospodarcze zgrupowane wokół prostokątnego podwórza.
Pałac wpisany jest do rejestru zabytków pod nr rej. 1381/A z 23.02.1973 r. Został wybudowany w miejscu starego dworu z wykorzystaniem jego piwnic. Budynek dwukondygnacyjny jest murowany, wzniesiony na prostokątnym rzucie, z wyższą trójkondygnacyjną częścią środkową. W środkowej połaci dachu znajduję się kartusz z herbem Belina Węsierskich. Od wschodu budynek poprzedzony jest podjazdem prowadzącym do głównej bramy wjazdowej. Po południowej stronie podjazdu, znajduje się neogotycka oficyna, a naprzeciw niej wozownia. Oba budynki znajdują się na zboczu niewielkiej skarpy.
Gorzelnia i olejarnia wpisana jest do rejestru zabytków pod nr rej. 2142/A z 12.01.1988 r. Powstały w 1864 r. Składają się z sześciu połączonych budynków, na planie litery T, wyższych po stronie północnej, pełniących funkcje:
- budynku gorzelnianego,
- aparatowni,
- fermentowni,
- magazynu zbożowego z olejarnią,
- kotłowni i magazynu na węgiel.
Budynki murowane są z kamienia i cegły, gorzelnia nakryta jest dachem naczółkowym, wygarnia dachem stożkowym, natomiast pozostałe budynki dachami dwuspadowymi.
